|
|
Het seizoen 2010-2011:
VCO nam weerom afscheid van een resem spelers: Jonas, Willem, Haffeez en Kristof S. verlieten de ploeg. Tim VE kwam als inkomende transfer bij VCO!
VCO kreeg ook 2 BV’s als Peters van de ploeg: Nigel Williams en Bert Gabriëls.
VCO was met een goed gevoel de zomer uitgekomen en had onder andere het Beach Tornooi van Temse gewonnen met Marc, Bert V, Bert B en Miralam.
VCO won 6 van de 12 matchen en verloor er ook 6 van de 12 in de heenronde.
Dit zorgde ervoor dat het 8ste eindige van de 13 ploegen met 43 punten. Evenveel punten als de nummers 6(Debo) en 7(Skorrymorry). Daar werd ook de indeling gemaakt voor reeks 3 na nieuwjaar. We speelde deze reeks naast Debo en Skorrymorry ook nog met Giardino, Wase Wind, Retouchken, WiWiVol en Bavo.
Doordat de ploegen in de heenronde zo hard aan elkaar gewaagd waren beloofde het een spannende 3de reeks op te leveren.
Bij VCO stopte aan de winterstop ook Stijn VE, wat ervoor zorgde dat zijn legendarische woorden: “Te enthousiast” met hem mee vertrokken.
VCO won in de terugronde 12 van de 14 matchen, haalde een gemiddelde van 24,125/25 per set.
VCO werd opnieuw kampioen in reeks 3 met 1 punt voorsprong op Debo, gevolgd door Giardino, Wase Wind, Skorrymorry, Retouchken, WiWiVol en Bavo.
De laatste match speelde VCO tegen Retouchken voor een alweer goed gevulde tribune.
VCO trok de goede vibe ook na de competitie nog door toen Marc, Samuel en Joris 2de werden in een beach tornooi in Zundert(NL)
      
 Volleybal Club Outlaws wenst iedereen een Vrolijk Kerstfeest, een gelukkig nieuwjaar en een blessurevrij 2017!
VCO-WiWiVol
(19-25, 22-25, 16-25, 14-25)
2-5 punten
0-4 sets
Aanwezige passeurs: Marc en Sammy.
Aanwezige aanvallers: Christophe, Celien, Alexander, Roel, Bert V en Marijn.
Aanwezige libero: Samuel.
Kort samen gevat had VCO een collectieve offday. We haalde tegen een zwakke tegenstander ons eigen niveau niet. We deden de eerste twee sets nog wel even mee, maar de laatse twee sets waren een blamage voor onszelf.
De recepties kwamen niet goed, de passeurs maakte de verkeerde beslissingen waardoor de aanval niets kon doen.
Er was nog wel wat animo in set 2 door een slow motion duik van Alexander en een Lucky point van Sammy.
Diezelfde Sammy steelde in set 4 de show door onderuit te gaan en even te blijven liggen. Zonder erg bleek nadien.
Voor de volledigheid: Bert V werd man van de match en Celien werd speelster van de maand. Proficiat aan beiden.
Beter een collectieve offday voor nieuwjaar dan na nieuwjaar. Na nieuwjaar moeten we de focus beter houden tegen elke tegenstander! Elke match voor di 5 punten gaan en niet tevreden zijn met 4, dat is de enige manier om die titel te pakken! We moeten erin geloven!
VCO-Kliekske
(10-25, 25-16, 16-25, 22-25)
2-4 punten
1-3 sets
Aanwezige passeurs: Johan, Lindsay en Sammy.
Aanwezige aanvallers: Joris, Bert V, Marijn, Tim, Celien en Roel.
Aanwezige libero: Samuel.
VCO begon tegen de leider met een op papier goede ploeg(Joris, Johan, Sammy, Bert V, Marijn, Tim en libero Samuel), maar voor we het besefte en eigenlijk ook zonder slecht te spelen, stond het 1-6 en 3-10.
Daarna zijn we zelf in plaats van beter te gaan spelen, slechter gaan spelen. Onze recepties kwamen niet meer tot bij de passeurs en die konden er dan ook al niet veel mee doen, zodat de aanvallers ook niks konden afmaken. Gevolg: time out VCO op 7-18. Ook deze bracht geen verandering. Het werd simpel weg verdiend 10-25.
In set 2 kwam Celien van de bank voor Bert V en ging Roel het plein op voor Marijn.
VCO begon de set dus met 2 vrouwen en dat leverde een startpositie van 2-2 op. Celien begon aan de opslag en maakte er direct 5-2 van. Met haar laatste opslag zelfs een Ace. VCO speelde goed en georganiseerd maar liet op 9-9 Kliekske wel terug komen. Maar onder leiding van een uitstekende Celien kon VCO het Kliekske 2 keer tot een time out dwingen(16-13 en 21-13). VCO stoomde door en pakte de set verdiend met 25-16.
Het geloof zat erin. Iedereen geloofde in een stunt tegen leider Kliekske. In set 3 verving Marijn Tim.
VCO kwam goed uit de startblokken en kwam 8-2 voor. Maar Kliekske liet zien waarom zij op de eerste plaats stonden en het is nu eenmaal een ploeg die veel pakt en die enkele goede aanvallers hebben. Ze knokte zich gelijk op 13 en dwong coach Marc tot een time out op 13-16. Het hielp niet veel, want het werd simpel 16-25 ondanks het gevoel dat we hadden dat we continu mee in de match zaten.
In set 4 kwam Bert V van de bank en verving Celien, Tim kwam erin voor Joris.
Lindsay haar sterke opslag reeks werd bij 6-6 weggewerkt door Kliekske dat daarna door duwde tot 12-17. VCO vocht nog terug tot 22-24, maar het werd helaas 22-25.
Heel de arbitragetoestanden heb ik niet in het verslag gezet omdat ik hoop dat het Walivol bestuur zo op een serene manier de juiste beslissing zal nemen.
Naklap: VCO speelde een belabberde eerste set, maar speelde daarna 3 sterke sets.
We verdiende misschien 3 punten ipv 2, maar Kliekske was vandaag de betere ploeg.
Speler van de match is een speelster: overduidelijk: Celien
Marc Boënne
Voorzitter VC Outlaws
VCO startte in reeks 2 van de 2 aan hun 3de seizoen.
We namen in het begin van het seizoen afscheid van Brecht S. en verwelkomden een aantal versterkingen, sommigen reeds met ervaring binnen Walivol: Kristof S., Johan P., Stijn V.E. en Joris B.
VCO speelde in deze heenronde 12 matchen, won er 4 en verloor er 8, waardoor het op de 8ste plaats eindigde met 39 punten. We hielden Amavoc(37), Skorrymorry(36), Retouchken(35), WiWiVol (28)en Bavo(20) achter ons. Geirnaert won de reeks met 55 punten.
Bert V was het meest aanwezig op de trainingen, Bert V en Miralam waren het meest aanwezig op de wedstrijden. We haalden een gemiddelde van 21,08/25 per set.
Die 8ste plek zorgde ervoor dat we in de terugronde na nieuwjaar als favoriet in reeks 3 startte, want tot en met nummer 7 voor nieuwjaar zaten in reeks 2.
We keken vooruit naar een lang duel met Amavoc en haalde hiervoor nog extra ervaring in huis met de toen 58-jarige Gudo. We speelde toen in een reeks 3 met 6 ploegen en speelde 3 keer tegen elke ploeg. De reeks werd inderdaad een lange strijd tussen VCO en Amavoc voor de titel. Vroeg in de terugronde wist Amavoc ons te kloppen met 3-4(1-3 in sets), maar de 2de match werd door VCO met 4-3 gewonnen(2-2 in sets) tegen toenmalig leider Amavoc. We kwamen na deze overwinning tot op 1 punt van hen. Eind maart kwam er dan het 3de treffen tussen de 2 rivaliserende ploegen: VCO won weer na een match die vol spanning en “fair play” zat met 4-3(2-2 in sets).
VCO kwam aan de leiding en had de laatste match tegen Retouchken genoeg aan 1 punt om kampioen te spelen. Voor een meute supporters verloor VCO de match door de enorme stress die iedereen had, maar we verloren met 3-4, dus werden we kampioen voor het eerst in ons bestaan!
We wonnen uiteindelijk 12 van de 15 matchen en hadden een gemiddelde van 23,37/25 per set. We haalde uiteindelijk 63 punten. Amavoc haalde er 61, gevolgd door Retouchken(60), Skorrymorry(52), WiWiVol(36) en Bavo(36).
Miralam miste geen enkele training, Miralam en Samuel miste geen enkele match.        
Giardino – VCO
Stopgezet
(15-25, 17-25, 7-12)
Bert Boënne, Marijn Todts, Samuel Cole, Roel De Graeve, Sammy Van den Bogaert, Lindsay Limbourg en Johan Picqueur.
Tegen Giardino had VCO slechts één doel: 5 punten pakken. Het zou voor het eerst dit seizoen zijn dat het in die missie zou slagen. Vorige week lukte het al niet tegen Volikat en die gemiste kans wilde VCO wel rechtzetten tegen de vijf Giardino’s.
Thuisploeg Giardino dacht tegen die kleine VCO’ers punten te kunnen pakken door het net op vrouwenhoogte te spannen. Een misrekening van jewelste. VCO had de Volikat-les goed begrepen. Ondanks een vroege achterstand (6-1) werd niet gepanikeerd en remonteerde het Giardino met stevig werkvolley. Toen VCO het gat sloeg (11-14) via welgemikte smashes van Roel De Graeve en de nieuwe Todts zagen die van Giardino figuurlijk sterretjes.
Toch was het geleverde spel niet fantastisch. Cijfers zeggen niet alles. Dus moest VCO opnieuw en vooral beter aan de bak. Giardino hield gelijke tred met VCO, lange tijd zelfs, veel te lang (15-15). In tegenstelling tot vorige weken bleef VCO deze keer wel rustig in de opbouw en na stevig beukwerk moesten de zwarthemden zich toch een tweede keer gewonnen geven.
De focus bewaren in de derde set was de moeilijkste opdracht. Maar VCO kreeg de bereidwillige hulp van Giardino dat de foutenlast opstapelde. VCO liep gezapig uit naar 5-10 en hoefde daarvoor niet eens diep te gaan. De blauwhemden op weg naar die verlossende vijfpunter. Tot bij 7-12 het noodlot toesloeg. Marijn Todts rondde een knappe pass van Lindsay Limbourg af, maar de bal belandde snoeihard op het rechteroog van de tegenstrever. De onfortuinlijke man ging spectaculair tegen de vlakte en kwam gedurende minuten niet meer bij bewustzijn. Ziekenwagen en MUG werden erbij gehaald. VCO wenst de man spoedig beterschap toe.
Giardino besliste -begrijpelijk- niet meer verder te spelen. Wat de uitslag wordt, is voer voor de ‘groene tafel’ van Walivol. In de wandelgangen was te horen dat het een forfaitnederlaag wordt voor Giardino. In mensentaal betekent dat vijf punten voor VCO en nul voor Giardino.
Misschien eens aan denken de volgende keer het net tien centimeter hoger te hangen. Dan had ook Johan Picqueur niet kunnen aanvallen, of had Samuel niet elke aanval uitmuntend kunnen afblokken. Ach ja, Samuel was goed. Het leverde hem terecht de beker van ‘Speler van de maand november’ op.
MVP: Samuel Cole
JOP
VCO – Volikat 4-2 (25-12, 25-20, 21-25, 25-15)
Alexander Todts, Lindsay Limbourg, Celien De Keersmaeker, Roel De Graeve, Sammy Van den Bogaert, Joris Buys, Marijn Todts, Samuel en Johan Picqueur.
Volikat, het kneusje van reeks twee, had toch al één wedstrijd gewonnen. Met de scalp van Giardino op zak en telkens drie punten op het scorebord omwille van hun vrouwenaantal op het parket, ving Volikat de wedstrijd vol vertrouwen aan. De knappe meiden aan de andere kant van het net bezweken echter al vrij vlug onder de opslagdruk van onze knappe Celien De Keersmaeker, die in haar eentje de stand omboog (6-3). Volikat keek tegen een hoge foutenlast aan en schonk VCO het ene punt na het andere dat de set simpel binnenhaalde.
Zoals verwacht verslapte de focus bij de thuisploeg. De achterstand werd aanvankelijk nog snel goedgemaakt (4-3) en de kloof uitgediept (16-11), maar daarna herstelde Volikat van de uppercut en vond het een beter ritme. Katje Katrien, competitief actief bij Moerbeke, nam haar maats op sleeptouw en verkleinde de kloof met VCO (20-19). Ze heeft ervaring met verkleiningen. VCO vond net op tijd de focus terug, waarop Marijn Todts de set kon uitserveren. Tot grote spijt van coach Marc Boenne, die een tweede bierbal verzilverd zag. Alweer ‘geen bier’.
In het derde bedrijf stapte VCO met een heel andere ingesteldheid het terrein op. Twee sets waren binnen en het was daarvoor niet eens erg diep moeten gaan. Bij 5-2 sloop nonchalance in de rangen van VCO. Volikat voelde zich gesterkt door de remonte in de tweede set en het ging in eigen kunnen geloven. Met hun sterkste opstelling (vier mannen – twee vrouwen) gingen ze op en over VCO. Bij 15-20 lastte coach Marc Boenne een Time-Out in. Die leek aanvankelijk vruchten af te werpen (21-20), maar donkere wolken verzamelden zich boven terrein drie toen Volikat de set in extremis nog naar zich wist toe te trekken.
Volikat had een tikje uitgedeeld aan VCO, dat in de slotperiode even diende te bekomen. De bezoekers gingen door op hun elan (3-4), maar kregen van de tweevoudige kampioen geen vrijgeleide meer (6-6). Meer op karakter dan op techniek werd de scheve situatie (11-13) rechtgetrokken (18-15). Een Time-out bij Volikat kon de meubelen niet meer redden. VCO duwde het gaspedaal diep in. Joris Buys kwam aan de opslag en raakte er niet meer vanaf. Met harde slagen van Marijn Todts, Roel De Graeve en Alexander Todts, trok VCO het laken definitief naar zich toe.
Afgezien van de derde set waar VCO vooral van zichzelf verloor, is de zege tegen Volikat niet meer dan logisch en verdiend te noemen. Jammer dat het vergat de tegenstander dood te knijpen en het verzuimde de vijf punten mee te graaien. Een werkpunt voor de play-offs.
MVP: Celien De Keersmaeker
Artikels JoP
Ons 2de seizoen begint met een afgeslankte kern. Kristof H, Geert P, Sara J, Tom D en Jill VE stopte. We kregen wel versterking nadat de coach een heel jaar aan zijn oren gezaagd had, stemt Willem K in tot de kern toe te treden. Hij kreeg het nummer 12.
VCO start in reeks 2 van de 2 en speelt 13 wedstrijden voor nieuwjaar. Hiervan worden er 4 gewonnen en 9 verloren. Maar we haalde 43 punten in vergelijking met de 34 van vorig jaar een sterke vooruitgang. We behaalde een gemiddelde van 21,7/25 per set. Jonas, Bert V en Miralam miste geen enkele match en Samuel, Miralam en Marc miste slechts 1 training. VCO eindigde voor nieuwjaar op de 7de plaats en liet zo Jokri(42), Amavoc(42), Gozi(39), Wase Wind(35), Skorrymorry(35), Giardino(33) en WiWivol(29) achter zich. Geirnaert stond toen op plaats 1 met 62 punten. Deze 7de plaats zorgde er nipt voor dat VCO na nieuwjaar in reeks 2 van de 3 uit ging komen.
We begonnen aan de terugronde zonder Anne-Marie P en Ali H. Zij stopte elk met hun eigen redenen. We kregen wel versterking van Hafeezullah M. Hij kreeg het nummer 16.
De 2de reeks bleek op deze moment veel te zwaar voor VCO. Het verloor al zijn 12 wedstrijden en won maar 9 sets en haalde een gemiddelde van 19/25 punten per set. Miralam was de meest aanwezige speler, hij miste 1 training en geen enkele wedstrijd. VCO eindigde 13de van de 13 ploegen met 29punten. De ploeg die net voor ons op de 12de plek eindigde was Topklasse met 34 punten. Dymo won de reeks met 52 punten.
Joris Buys, Sammy Van den Bogaert, Alexander Todts, Marijn Todts, Christophe de Smit, Lindsay Limbourg, Bert Boënne en Johan Picqueur
Sets: 12-25, 25-23, 17-25; 21-25 (3-4)
Met het treffen tegen het ongeslagen Bavo, kreeg VCO een taaie brok voor de kiezen. En dat nog vroeg op de avond. Dat was niet voor iedereen even makkelijk verteerbaar, zo zou later tot driemaal toe blijken.
Eerst was er ref Danny die op zich liet wachten. VCO en Bavo stonden al 3-7 ver in de wedstrijd toen de scheids ten tonele verscheen. Raar maar waar, de motor van VCO begon plots te sputteren. Terug naar huis sturen, die scheidsrechtershandel. VCO kon geen vuist maken tegen een ontketend Bavo dat freewheelend naar een 12-25 setwinst ging.
Bij aanvang van set twee bleek ook Bert Boënne verdwenen. Even dachten we aan een sanitaire stop, maar zijn lijkbleke huidskleur liet ons slechte scampi vermoeden. Exit Bert.
VCO door zonder libero en dat was achterin even zoeken. Ondanks de zespuntenkloof (15-9), beende Bavo toch weer op kousenvoeten bij (22-21). Dankzij een goedbekeken Time-Out van interimcoaches Lindsay en Joris sleepte VCO set 2 alsnog binnen.
Beide interimcoaches dienden dan even op hun strepen te gaan staan, toen Sammy zijn ‘gloriemoment’ bij de horens nam. Een rood liberotruitje werd tevoorschijn getoverd, waarop de poppen aan het dansen gingen. Lindsay dacht haar hele ploegopstelling te moeten veranderen, maar Joris sprong krachtdadig bij. Even probeerde Sammy nog met een weigering om op de bank te gaan zitten, maar zijn ‘coup’ werd krachtdadig in de kiem gesmoord. Het akkefietje liet weinig indruk op de ploeg, die gelijke tred hield met Bavo. Toch was een opstellingsfout ref Danny niet ontgaan en daar ging onze goede start. Bavo sloeg een kloof (11-19) en liet zich set 3 niet meer ontglippen, ondanks nog stevig weerwerk.
Met de wetenschap nog 21 punten nodig te hebben voor de drie punten, ving VCO de slotset aan. Zoals vooraf afgesproken, werd Sammy bij 8-12 vervangen. Maar die verteerde de derde wissel in de partij niet en liet de ploeg in de steek. Exit Sammy. VCO liet het niet aan het hart komen en liet ook de vierpuntenkloof niet uitdeinen. De 21 was binnen, net als de drie punten. Een redelijk resultaat tegen de ongeslagen leider.
MVP: Christophe de Smit
JoP
|
|
