VCO – Debo
Uitslag: 3-4
Setstanden: 16-25; 25-23; 25-19; 22-25
VC Outlaws: Passeurs Marc, Lindsay en Johan. Hoekaanvallers Tim, Bert B en Miralam. Midaanvallers Joris, Bert V, Samuel en Gudo.
De match tussen de nummers 1 en 2 van de 3de reeks. Ik denk dat iedereen vooraf erover akkoord was dat het op 4-3 ging eindigen. Alleen was de vraag voor wie? We waren met 10 spelers sterk gewapend voor de strijd, maar met 10 zijn heeft ook nadelen. Sommigen zitten meer op de bank dan hen lief is. Later in dit verslag zien we dat met 10 zijn ook voordelen heeft.
De eerste set hebben we eigenlijk nooit in de wedstrijd gezeten. We hebben bijna altijd 3 a 4 punten achter gestaan. Op een gegeven moment zijn we terug gekomen tot op 2 punten, 17-15 voor Debo. Omdat we toen veel geroepen hebben en onszelf oppepte had de tegenstander toch schrik gekregen en vroegen ze met een 2 puntenkloof voorsprong zelf een time-out.
Het resulteerde want ze walst over ons tot 20-15. Toen achtte de technische staf van VCO het tijd voor een time-out. Onze Time-out resulteerde echter niet en het werd 25-16 voor Debo. Het was een frustrerende set waarin ikzelf onder andere vooral de fouten zag die de scheidsrechter floot tegen ons.
Tussen set 1 en 2 en later ook tussen de andere sets was onze “goeie vriend” van Debo uitdagend aan het pompen. Helemaal alleen op het veld. We hadden echter geen tijd ons hierin druk te maken en luisterde naar een donderpreek, gevolgd door peptalk van T2 Samuel.
In set 2 vochten we onszelf terug in de match. Het ging gelijk op. Ondertussen werd er door Debo aan het net veel woorden gewisseld naar ons toe. Geen echt vriendelijke woorden, ook van spelers waarvan je het niet verwacht(oudere spelers).
Toen Debo terug kwam tot 23-21 greep de technische staf in door Joris en Tim het veld in te sturen, respectievelijk voor Gudo en Johan.
VCO hield het beste voor op het laatste toen Debo terug kwam tot 24-23 pakte Lindsay uit met een geweldig setpunt, ze dropte de 2de bal mooi achterwaarts in het open gat. Set binnen. De manier waarop dit punt gemaakt werd maakte mij als coach zeer trots.
In set 3 geloofde we er helemaal in, we hebben heel de set voor gestaan, dit leidde tot grote frustraties bij Debo, die niet stopte met mekkeren aan het net. Er zullen waarschijnlijk ook wel dingen terug gezegd zijn, maar echt sportief kan je dit niet noemen.
We speelde mooi en bij een 13-10 voorsprong voor ons vroeg de tegenstand om hun eerste time-out. Dit leverde niet veel resultaat op, want op 17-13 deden ze hetzelfde. Ook deze 2de time-out resulteerde niet in het gewenste resultaat en we wonnen de set met 25-19.
Voor set 4 wist iedereen wat er op het spel stond. We moesten de set winnen om de match te winnen. Dit zorgde bij beide ploegen voor spanning.
We begonnen goed en bouwde snel een voorsprong uit van 6-3. Hierdoor raakte de potjes aan de overkant gloeiend heet en stonden ze op het overkookpunt.
De set ging echter gelijk op en iedereen knokte ervoor. Toen ergens middenin de set VCO 3 punten achter stond en Bert B “onze pompende vriend” afblokte, kwamen wij terug tot op 2 punten. Dit was blijkbaar het moment voor “onze vriend” om aan het net nog wat uit te dagen. Hij ging letterlijk met zijn 2 vingers door het net wat uitdagen. Hierop reageerde Bert B door zijn neus te willen aantikken, maar hij raakte zijn gezicht in plaats van zijn neus. Dit was genoeg voor “onze vriend” om onder het net te komen en aan onze kant van het net wat te komen roepen.
In de schermutselingen die hierop volgde vond ik dat je duidelijk het verschil zag tussen een ploeg die als team goed aan elkaar hangt en een ploeg die enkele individuen hun gedrag beu is.
Bij VCO zijn er bij 2 a 3 mensen echt potjes overgekookt toen, maar de rest van de ploeg(het voordeel van met 10 man te zijn) zorgde er ten alle kosten wel voor dat we ze kalm hielden en weg van de tegenstander. Terwijl bij Debo enkele spelers zich niet moeide in de gebeurtenissen en anderen in plaats van de heethoofden weg te trekken van onze helft van het veld, mee op onze kant kwamen staan en het gezever nog aan moedigde. Er zijn toen veel dingen geroepen, aan beide kanten en er zijn dingen gesneuveld zoals een truitje en enkele schaafwonden.
Toen na enkele minuten later de match terug hervat werd, was het moeilijk zich op de match te concentreren en verloren we de set met 25-22 en dus ook de match.
Ook na de match werden nog dingen door geroepen, gescholden, getrokken en geduwd.
Ook nadat de scheidsrechter al weg was.
Wat me bij de scheidsrechter brengt. Ik denk dat elke andere scheidsrechter de match had afgeblazen en ons alle twee 0 punten had gegeven. Of op ten minste enkele spelers geel had gegeven, alhoewel sommige rood verdiende in mijn ogen.
Dit zijn dingen die op dit niveau eigenlijk niet zouden mogen voor komen.
Er zijn natuurlijk enkele dingen die dit veroorzaakt hebben: provocatie aan het net, foutjes van de arbiter, enkele mensen die meer dan ze wensen op de bank zaten doordat we met 10 waren, de spanning van het duel 1 tegen 2, geprovoceerd pompgedrag.
Marc